سیلویو پیولا، بمب افکن ضد ستاره

شاید در سطح فنی بهترین نباشد، اما همچنان پرکارترین گلزن ایتالیایی است. او با 290 گل در دسته اول قرار دارد سیلویو پیولاپرچم لاتزیو و همچنین یوونتوس و نوارا در بیست سال عظمت مطلق، بمب افکن برتر فوتبال ما. داستانی است که از 29 سپتامبر 1913 در استان پاویا، تقریباً در مرز پیمونت آغاز می شود و در 4 اکتبر 1996 به پایان می رسد. پرتره قهرمانی که دقیقا برعکس ستاره است.

زندگی یک ورزشکار، هرگز افراط نمی کند (مگر اینکه بخواهیم شکار و ماهیگیری را چنین بدانیم)، کلمه بدی علیه همکاران یا متخصصان نیست. رقابت سالم با Meazza. ظرافت در سبک او که به طور ایده آل با اراده ای آهنین برخورد می کرد: آن ظهور، نقطه همیشه و در هر حال. برای اثبات وسایل فیزیکی و فنی. برای بالا بردن جام ها و کسب رتبه ها، برای رسیدن به اهدافی که یک سرنوشت ممتاز او را قادر به دستیابی به آنها کرد. سیلویو پیولا، شکوه فوتبال ایتالیا که هرگز نباید فراموش شود. چه رسد به روز تولد فرضی شماره 110.

برای چه کسی توصیه می شود؟

سیلویو برلوسکونی، آندری شوچنکو و سیلویو جواکینو ایتالو پیولا چه مشترکاتی دارند؟ همه آنها کمک های مهمی به فوتبال ایتالیا کردند و هر سه در یک روز در سال های مختلف متولد شدند. قهرمان آینده جهان با پیراهن آتزورا در 29 سپتامبر 1913 در روبیو به دنیا آمد. پیولا در گویش Piedmontese میخانه، بار است و این نام خانوادگی نشان می دهد خاستگاهی فروتن اما بسیار مغرور، ریشه در این منطقه دارد. در واقع، اعضای خانواده، هر دو اهل ورچلی، تاجران پارچه هستند که عادت دارند برای کار در شمال ایتالیا سفر کنند. و وقتی حرکت می کنند، همه با هم حرکت می کنند.

«سیلویو پیولا نماینده بود پادزهر. نه مشروب می خورد، نه سیگار می کشید، نه با زنان قرار می گرفت، نه دوست داشت در تبلیغات ظاهر شود.

جان فوت، مورخ انگلیسی و نویسنده “فوتبال، 1898-2010. تاریخ ورزشی که ایتالیا را شکل داد

خانواده پیولا به فوتبال وابستگی دارند که بیشترین تجلی آن را در کوچکترین بچه ها پیدا می کند. سرافینو پیولا (متولد 1909، درگذشته 2001) یک فوتبالیست خوب است که به دلیل مشکلات بینایی محدود شده است که او را مجبور به استفاده از عینک می کند و به سرعت رویاهای شکوه خود را رها می کند. اما برادرش سیلویو، که چهار سال کوچکتر است، به نظر می رسد به همان اندازه خوب است. شاید حتی بیشتر از سرافینو. فنی کمتر، اما در مقابل دروازه ملموس تر. برای پرو ورچلی ارزش امتحان کردن این بازیکن جوان را داردکه کمی صحبت می کند اما از اولین حضورش در زمین احترام به دست آورده است.

برخی از افراد نیمه دل زمزمه می کنند که توصیه می شود. «اما کی، سیلویو؟ نه بیا او باهوش است».

پسر عموی او پائولینو در حال حاضر در تیم حضور دارد و عمویش جوزپه کاوانا دروازه بان اول تیم است (او در سال 1934 جام جهانی را پس از جامپیرو کمبی قهرمان شد). اما خویشاوندان به جای او وارد میدان نمی شوند و ارزش آن در صورت وجود آشکار می شود. در واقع، شما می توانید آن را بلافاصله ببینید. در شانزده سالگی16 فوریه 1930 “Il Recommended” اولین بازی خود را در سری آ انجام می دهد. این بازی Bologna-Pro Vercelli نام دارد و 2-2 به پایان می رسد. تیم Piedmontese از بازی خارج از خانه در امیلیا بدون آسیب جان سالم به در برد، آن هم به لطف کمک مهم این پسر. رئیس جمهور سوندو رسیا همچنان تحت تأثیر قرار می گیرد:این پسر تبدیل به مهاجم مرکزی خواهد شد که ورچلی هرگز نداشته است». در آغاز فصل بعد، عمو جوزپه به ناپل می رود، برادرزاده سیلویو در پیمونت می ماند.

هدف سرنوشت

به سختی می توان گفت که آیا این کنایه از سرنوشت است یا این که سرنوشت است که راه را به کنایه می دهد. 1930، سال هشتم “یک فاسیبوس نوسازی”. روز، روز مردگان است. برای انجمن بواریوم در ورچلی، تیم میزبان لاتزیو را شکست داد. بازی 3-0 به پایان می رسد و پیولای هفده ساله دروازه را باز می کند و اولین گل خود را در سری آ به ثمر می رساند. سلسله مراتب روم تحت تأثیر قرار گرفته اندنه به خاطر گستردگی شکست، که ممکن است وجود داشته باشد، اما از ایمنی وسایل نقلیه خود مهاجمی که هنوز به سن رشد نرسیده است. و با اراده رومن (با عرض پوزش، لاتزیو)، رئیس بیانکوسلسته، واکارو، اقداماتی را برای آوردن سیلویو جوان به پایتخت انجام می دهد. تیم دیگری نیز به تازگی در رم متولد شده است و باید به شدت با این رقابت روبرو شد.

مذاکرات آغاز می شود و جنگ طناب کشی یک ساله بین شرکت ها آغاز می شود. در این ایتالیا، جورجیو واکارو یک ژنرال قدرتمند است، اما رسیا نیز مهره سختی است. مذاکرات در سال 1934 با موفقیت انجام شد. اضافه شده جدید در 30 سپتامبر، یک روز پس از تولد بیست و یکمین سالگرد او عرضه می شود. در اولین روز قهرمانی، او و قهرمان تازه تاجگذاری شده جهان، آنفیلوژینو گواریسی (برزیلی الاصل، معروف به فیلو) با هم دروازه لیورنو را نابود می کنند. نتیجه 6-1 برای لاتزیو به پایان می رسد و پیولا ماجراجویی خود را در رم با گل ها و نتیجه گیری های درجه یک آغاز می کند، حتی اگر به دلایل احتمالی به نقش هافبک تبدیل شود.

یک جهش در کیفیت

آنها سال هایی بودند که لاتزیو یک تیم رقابتی برای گروه انفرادی و همچنین برای مسابقات بین المللی ایجاد کرد. در اطراف شن وحشی از او جلو وسط (این همان چیزی بود که در آن زمان به آن می گفتند) یک کوارتت پیشرفته بسیار محترم پدید آمده است. ریکاردی، بوسانی، کاموله و کاستا از او حمایت می کنند. در فصل 1936–1937، لاتزیو برای اسکودتو جنگید و عنوان زمستانی افلاطونی را به دست آورد، اما در نهایت پس از بولونیا دوم شد. پیولا برای اولین بار در لیست برترین گلزنان قرار گرفت و همچنین نامی فراتر از آلپ برای خود دست و پا کرد: با یازده گل در شش بازی، لاتزیو را به فینال جام اروپای مرکزی، که نوعی لیگ قهرمانان «قدیمی» بود، رساند.

سفر تیم رومی در دوئل فینال دوبل با مجارها از فرنسواروس به پایان می رسد. اما جهش کیفیت به صورت فردی و جمعی حاصل شده است. آنها همچنین چندین سال است که برای سیلویو پیولا افتتاح شده اند درهای تیم ملی و این امر اجتناب ناپذیر است. در 24 مارس 1935، ایتالیا قهرمان جهان به وین سفر کرد. جام بین المللی، پیشتاز مسابقات قهرمانی اروپا، به مصاف اتریش می رود.

درک این که مهاجم در اولین بازی خود در ایتالیا چه توانایی هایی دارد کمی لازم است و برای همسایگان جغرافیایی ما این کشف خوشایند نیست. 0:2، یک بریس از پیولا و همه در خانه. برخی جشن می گیرند، برخی نه. در 24 نوامبر همان سال، تیم ملی به مربیگری ویتوریو پوتزو نیز موفق به کسب این جام شد. در میلان، ایتالیا و مجارستان در آخرین بازی خود به تساوی 2-2 دست یافتند. شماره 9 لاتزیو آن روز در زمین حضور نداشت، اما گل های او از قبل راه را برای پیروزی هموار کرده بود.

قهرمان جهان

پوتزو ابتدا به شخصیت و ویژگی های فنی پیولا مشکوک بود، اما اکنون به او متقاعد شده است. او با یافتن مهاجمی قد بلند، از نظر بدنی قوی و توانایی گلزنی عالی، می تواند به Meazza اجازه دهد چند متر عقب تر بازی کند. حرکتی که همه آن را بلافاصله درک نکردند، اما برای قهرمانی در جام جهانی 1938 فرانسه تعیین کننده خواهد بود. در طول دوره فرانسوی، پیولا در مجموع پنج گل به ثمر رساند و به یک ستاره جهانی تبدیل شد. قبل از اینکه او نیز در طول سال ها دامنه عملکرد خود را محدود کند تا بونیپرتی در حمله نقش داشته باشد، یک گل به ثمر رساند. با تیم ملی تعدادی از شبکه ها که تا این لحظه هیچکس نمی تواند بگوید که او گل زده است: 30 تماس از 34 تماس.

فقط جیجی ریوا او عملکرد بهتری خواهد داشت (35 در 42 بازی)، اما رکورد مهاجم مرکزی لاتزیو برای چندین دهه پابرجاست.

نمرات بیانکوسلسته نیز عالی است. در 243 حضورخوب استراحت بین قهرمانی، جام حذفی و مسابقات بین المللی، بمب افکن 159 بار به هدف می زند. در سال‌هایی که بازی‌ها 90 دقیقه طول می‌کشید و گل به خودی همچنان گل به خودی بود و نه گل مهاجم. اما دیر یا زود همه چیز تمام می شود و رابطه با پایتخت نیز به پایان می رسد، اما نه قبل از کسب دومین عنوان قهرمانی. بهترین گلزن در 1942-1943. بین بهار و تابستان 1943، در سال‌هایی که فوتبال باعث می‌شد ما وحشت‌های جنگ را حداقل برای یک ساعت و نیم فراموش کنیم، پیولا برای جام بازی کرد. لوئیجی باربیسینو با یک سازند نامگذاری شده پادگان و متشکل از فوتبالیست هایی از رم و لاتزیو است که برای این مناسبت گرد هم آمده اند.

یوونتوس، سپس نوارا

با پایان جنگ و پس از طلسم با فیات تورین در مسابقات قهرمانی آلتا ایتالیا، سیلویو پیولا به یوونتوس نقل مکان کرد. او در 30 سالگی است و برخی از مردم دماغ خود را به سمت او می گیرند. دو فصل، گل های زیاد، بدون عنوان. گراند تورینو در آن لحظه خیلی قوی بود. در سال 1947، پیولا برای بازی در سری B موافقت کرد. او 34 ساله بود و به نظر همه تصمیم عاقلانه ای بود که قبل از “بوئن رتیرو” به خانه بازگردد. اما اینطور نیست. با او نوارا بلافاصله به سری آ باز می گردد و در آنجا می ماند چندین سال دیگر شش فصل بعد از آن “پیرمرد” 70 گل دیگر به ثمر رساند (+ 16 گل دیگر اگر سال در سری B در نظر گرفته شود).

“فوتبال در حال تکامل است، اما در هسته آن دو ویژگی اساسی باقی مانده است:“پاهای خوب” و مغز. حتی بهترین مربی جهان بدون بازیکنانی با این ویژگی ها می تواند شکست بخورد.

سیلویو پیولا، مصاحبه روبرتو اینارد، فشار23 سپتامبر 1993

در سال 1952 اتفاق باورنکردنی رخ داد: در آستانه “سانتا” سرنوشت ساز، پیولا به تیم ملی دعوت شد. در فلورانس، ایتالیا و انگلیس یک بازی دوستانه برگزار می کنند و این بازی بیش از هر چیز بهانه ای برای جشن گرفتن یک قهرمان بزرگ به نظر می رسد. در سال 1954، حتی او به اندازه کافی گفته بود. اولین کوهنورد بزرگ فوتبال ایتالیا کاملاً خود را وقف سایر علایق خود خواهد کرد: شکار، ماهیگیری و خانواده، اما نه در همان زمان. در پیراهن بیانکوسلسته، فقط چیرو ایموبیله از نظر تعداد می تواند بهتر عمل کند، اما نزدیک به هشتاد سال طول می کشد تا او از 159 عبور کند.

سیلویو پیولا در 4 اکتبر 1996 چند روز پس از 83 سالگی درگذشت. این نام برای ابدیت ورزشی در نظر گرفته شده است و به پایان می رسد تالار مشاهیر فوتبال ایتالیا، حتی بدون اینکه در دوران حرفه ای خود قهرمانی داشته باشد. امروز ورزشگاه های نوارا و ورچلی هر دو به نام او نامگذاری شده اند. رکورد دیگری که فقط فردی مثل او می تواند به آن دست یابد. دو استادیوم با نام های خود، برای یک “توصیه” بد نیست.