این لاتزیو است که شما را انتخاب می کند. 124 سال عشق

بازی های المپیک 1896 آتن، مقاومت قهرمانانه در ارتفاعات تیگرای و شکست در آدوآ: این برنامه درسی است که روم برساگلیر، لوئیجی بیگیارلیاو فقط 25 سال پشت سر دارد. سپس سخنان انتقامی که او در آن بعدازظهر ژانویه سال 1900، تقریباً بدون فکر کردن به عواقب آن بیان کرد، به راحتی قابل توضیح است:

“بیا این کار را انجام دهیم ما، جامعه“.

لوئیجی روی پله هایی که از ساحل تیبر به پونته مارگریتا منتهی می شود می نشیند و برادرش و دوستانش دور آن را احاطه کرده اند. پسران نقشی حاشیه ای در انسانیت بی نهایت ایفا می کنند که در سواحل رودخانه از پونته مارگریتا تا بندر ریپتا زندگی می کند. آنها بخشی از مردم هستند، مردمی محصور در کلبه های حصیر، دور از محافل متعلق به اشراف ثروت، اشراف و فرهنگ، که امرار معاش خود را در شنا و دویدن می یابند. در کلبه آنها، مشرف به سمت راست آنها میدان آزادیاین مردان جوان بحث می کنند و خواب می بینند.

هدف آنها این است که بتوانند در بازی های روز 21 آوریل برای افتتاح بنای یادبود کارلو آلبرتو در Via XX Settembre شرکت کنند. پیش نیاز شرکت ثبت نام در یک باشگاه است. از این رو ایده دیوانه وار بیگیارلی: چه می شد اگر نوجوانی بی خیال بدون یک پنی در جیبش بود که آن را پایه گذاری کرد؟ پیشنهاد او این است (…)